به کاظم فریدیان و لیلا اسفندیاری

                                               

به کاظم فریدیان و لیلا اسفندیاری

 با رفتار و عملکرد شما بعد از بحران برنامه ی نانگاپاربات و کشته شدن عضو غیر دماوندی تیم تان ( سامان نعمتی ) چنان لکه های سیاهی بر پیکر فرهنگ  کوه نوردی این سرزمین نشسته است که به نظر می رسد هیچ گاه فراموش نخواهد شد . همانطور که لکه های سیاه قبلی تان هیچ گاه فراموش نشد . می دانید از کدام لکه های سیاه سخن می گویم : کشته شدن ویکتوریا کیانی راد و امیر احمدی در اعماق تاریک و سرد غار پراو  ، ارسال خبر دروغ صعود قله ی اصلی برودپیک ، فریب دستگاه های خبری دولتی در اهتزاز پرچم مقدس بر فراز k2 و ... در اینکه نام شما برای همیشه در تاریخ کوه نوردی ایران به ثبت رسیده است کوچکترین تردیدی وجود ندارد . با ذکر افتخاراتی یگانه و کاملا منحصر به فرد !! مثلا ، شما در تاریخ _ نزدیک به هفتاد و پنج ساله ی _ کوه نوردی این سرزمین ، اولین و تنها  ... و از عطش بی پایان شما برای این واژه ها اطلاع دارم ...  بله . اولین و تنها زوج کوه نورد و سرپرستانی  هستید که اجساد اعضای تیم تان هیچگاه به خانواده هاشان تحویل نشد !!  اجساد ویکتوریا کیانی راد و امیر احمدی همچنان _ و بعد از گذشت بیش از پنج سال از حادثه _ در عمق ۴٨۵ متری غار پراو باقی مانده است و امکان تحویل آنها به خانواده های ویران شده شان وجود ندارد و یا جسد سامان نعمتی که شاید برای همیشه در ارتفاعات سپید و یخ زده ی نانگاپاربات ... و برای این گونه افتخارات یگانه و بی نظیر در تاریخ کوه نوردی ایران به یقین باید به شما تبریک و شادباش گفت !! اصلا بگذریم . صحبت از رفتار و عملکرد شما بعد از بحران برنامه ی نانگاپاربات و کشته شدن سامان نعمتی بود :

_ بیش از بیست روز از حادثه ای که در برنامه ی نانگاپاربات  بوجود آمد و به کشته شدن سامان نعمتی منجر شد می گذرد . چرا از ارائه ی یک گزارش صریح ، روشن و صادقانه در باره ی علل و چگونگی مجموعه اتفاقات و ماجراهائی که به رها شدن و مرگ او منتهی شد طفره می روید ؟ چرا آنجا که صحبت از شهرت و افتخار و دسته های گل و برق مدال هاست ، اخبار وقایع و رویدادها را در سریع ترین زمان ممکن منتشر می کنید اما ... ؟!

_ روزگاری ، کوه نوردان این سرزمین به عمق و اصالت فرهنگ ورزش مورد علاقه شان _ و در مقایسه با فرهنگ حاکم در دیگر ورزش ها _ و به لحاظ توجه به وجوه اخلاقی و انسانی می بالیدند . اما رفتار و عملکرد شما چنان صحنه های شرم آوری را در تاریخ فرهنگ ورزش ایران رقم زده است که تا سالها و شاید هم برای همیشه باید از کوه نورد نامیدن خود احساس سرافکندگی کنیم !! در کجای تاریخ ورزش این سرزمین و نزد کدام تیم ورزشی ( حتی در ابعاد جهانی ) سراغ دارید که بلافاصله بعد از کشته شدن یک عضو گروه شان به دیدار از جاذبه های گردشگری و توریستی منطقه بپردازند و خبر آن را نیز _ با افتخار !! _ برای سایت های تبلیغاتی شان ارسال کنند؟!

« در روز یکشنبه 6/5 اعضای تیم فاتح نانگاپاربات به سلامت وارد شهر اسلام آباد شدند. ایشان در طی دوره اقامت خویش در این شهر گواهی نامه صعود خویش به قله را دریافت خواهند کرد وضمن اقدامات لازم جهت دریافت بلیط پرواز به تهران از جاذبه های توریستی و اجتماعی پاکستان دیدار خواهند داشت... سایت باشگاه دماوند »

آیا این رفتار و عملکرد ،  غیر از یک دهن کجی آشکار و علنی به خانواده و بستگان و دوستان سامان نعمتی و به افکار عمومی جامعه کوه نوردی ایران ، نشان از چیز دیگری هم داشت ؟!  به یقین دیده اید و شنیده اید که دیگر  تیم های ورزشی در مواجهه با اندوه و مصیبتی که برای یکی از اعضایشان رخ می دهد چه رفتار و عملکردی دارند . برای شما خیلی سخت بود که مثلا هنگام بازگشت و در فرودگاه و در مواجهه با خانواده ، بستگان و دوستان سامان نعمتی _ و به نشانه ی همدردی و ادای احترام به آنان _ نوار مشکی کوچکی را به بازو و یا سینه ی خود نصب می کردید ؟ برایتان خیلی سخت بود؟ به شکوه و عظمت حماسه ای (!!) که رقم زده بودید خیلی خدشه وارد می کرد ؟

با رفتار و عملکرد شما بعد از بحران برنامه ی نانگاپاربات و کشته شدن عضو غیر دماوندی تیم تان ( سامان نعمتی ) چنان لکه های سیاهی بر پیکر فرهنگ  کوه نوردی این سرزمین نشسته است که به نظر می رسد هیچ گاه فراموش نخواهد شد . همانطور که لکه های سیاه قبلی تان هیچ گاه فراموش نشد ...

نوشته شده توسط: نیما ابوکاظمی