چرا حقیقت را نمی گویند؟ کدام صعود؟! ( قسمت دوم )

بررسی عکس های قله ی نانگاپاربات در منابع اینترنتی و در سایت هائی که به انعکاس اخبار کوه نوردی جهان می پردازند می تواند به روشنی گویای این نکته باشد که : قله ی نانگاپاربات دارای نشانه ای ثابت و بسیار مشخص ( یک نبشی فرو رفته در سنگ ) است: 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

و تمامی کوه نوردانی که می خواهند سند و یا مدرکی برای اثبات صعود خود داشته باشند عکس های یادبود خود را در کنار این نشانه ی ثابت و همیشگی می گیرند . تعدادی از این گونه عکس ها را ببینید :

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

اماتیم نانگاپاربات دماوندی ها بعد از گذشت حدود پنج ماه و تا این لحظه، نتوانسته اند هیچ فیلم و عکسی که آنان را در کنار این سند اثبات قله نشان دهد ارائه دهند . عکس های آنان را در کادرهای بسته ای می بینیم که در پس زمینه اش همچنان شیبی روبه بالا دیده می شود و در فیلم کوتاهی که از آخرین مرحله ی برنامه خود بیرون داده اند ، شیبی نیز در پشت سرشان وجود دارد و با مقایسه ای ساده با عکس های دیگران و آنچه در سایت های معتبر کوه نوردی جهان وجود دارد _ هم به لحاظ چشم انداز دنیای اطراف و هم به لحاظ نشانه ی ثابت و همیشگی قله _ پذیرش اینکه نقطه ی پایان برنامه ی آنان ، همان قله ی اصلی نانگاپاربات می باشد براستی غیر ممکن است . در مورد عکس های منتشر شده ی دماوندی ها نکته ی جالبی وجود دارد : عکس ها چنان تیره و بی کیفیت و در کادرهای بسته ای است که نتواند روشنگر و گویای جزئیات و اطلاعات بیشتری از محیط باشد !! و در توجیه این مسئله و در گزارش خود گفتند که دوربین عکاسی همراه نداشته اند و عکس ها از روی فیلم پیاده شده است . ادعائی که چندی بعد و با انتشار عکس هائی از لیلا اسفندیاری و احسان پرتوی نیا مشخص گردید که واقعیت ندارد و انتشار آن عکس های تیره و بی کیفیت آگاهانه بوده است :

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

_________________________

پی نوشت:

_ به نظر می رسد اعضای تیم باشگاه دماوند _  همانطور که در مورد اعلام خبر صعود به قله ی اصلی برودپیک در دو سال پیش شاهد آن بودیم _  در باره صعود قله ی اصلی نانگاپاربات نیز حقیقت را به افکار عمومی کوه نوردی ایران نگفته اند . در قسمت سوم این یادداشت به مقایسه و بررسی نکاتی از فیلم دماوندی ها ( نقطه ای که برنامه ی خود را پایان می دهند ) و آخرین قسمت از مسیر کین شوفر ( خط الراس منتهی به قله ی اصلی ) بر اساس عکس های موجود می پردازیم .

_ صادقانه و از صمیم قلب و بخاطر آبروی کوه نوردی ایران ، امید داریم و آرزو می کنیم که صعود آنان صحت داشته باشد و بتوانند شواهد و مدارک قانع کننده ای در اثبات ادعاهای خود ارائه دهند . وجهه ی عمومی این ورزش ، تا همین مرحله نیز از رفتار و عملکرد غیر مسئولانه و غیر اخلاقی اعضای این تیم _ در حادثه ی تلخ و تراژیک غار پراو ، در دروغ برودپیک ، در رها کردن سامان نعمتی و مرگ او در نانگاپاربات _ متحمل آسیب ها و ضرباتی غیر قابل جبران شده است . صادقانه و از صمیم قلب و بخاطر آبروی کوه نوردی ایران ، امید داریم و آرزو می کنیم بتوانند صحت و سلامت صعود خود را ثابت کنند .

_ جست و جوی حقیقت اما ، همچنان ادامه خواهد داشت .

چرا حقیقت را نمی گویند؟ کدام صعود ؟!

..

.

.

.

.

.

چندی پیش فیلم کوتاهی از آخرین مرحله ی برنامه ی تیم نانگاپاربات باشگاه دماوندی ها ( حرکت از کمپ ۴ به طرف قله ) توسط پدر زنده یاد سامان نعمتی در اختیار این وبلاگ قرار گرفت . در این فیلم کوتاه ، با وجود آنکه به شدت سعی شده است بوسیله نماهای بسته و کنترل شده و تکنیک ابتدائی مونتاژ از ارائه ی هر گونه اطلاعات بیشتر _ که بخواهد در تقابل با گزارش رسمی برنامه قرار گیرد _ جلوگیری شود اما با این حال در صحنه هائی که به نمایش در آمده ، روایت رسمی دماوندی های تیم نانگاپاربات  از دو جنبه مورد تردید جدی قرار می گیرد : ١_ روایت حادثه ای که منجر به مرگ سامان نعمتی شد .  ٢_ اعلام صعود به قله ی اصلی نانگاپاربات .

____________________________________________

قسمت اول : حادثه ی نانگاپاربات

روایت تیم دماوندی ها از حادثه ی نانگاپاربات تا کنون با تناقضات آشکاری همراه بوده است . تناقضاتی که از همان ابتدا موجب سلب اطمینان و عدم اعتماد به گفته های اعضای این تیم شد . آنان در گزارش های اولیه ی از حادثه و در توجیه رها کردن و تنها گذاشتن همنورد خود ، به وجود علائم ارتفاع زدگی و خواب آلودگی و در نتیجه ناتوانی او در ادامه صعود اشاره کردند و زمانی که با این پرسش طبیعی و بی پاسخ که " کدام یک از اصول و قوانین انسانی ، اخلاقی و ورزشی به شما این حق را می دهد که همنورد خود را در شرایطی این چنین تنها بگذارید و ... " روبرو شدند روایتی دیگر _ و کاملا متفاوت _ را آغاز کردند . در روایت دوم آنان ، در سامان نعمتی _ و به هنگام تنها گذاشتن او _ هیچ مشکلی به لحاظ جسمی و روحی وجود نداشته و او در سلامتی کامل بوده است و فقط کمی سرعت صعودش از دیگران کمتر بوده و برای همین از او خواسته اند که به کمپ ۴ بازگردد ... اما به نظر می رسد حقیقت _ آن گونه که در فیلم کوتاه برنامه و در صحنه هائی از آن دیده می شود _ چیز دیگری ست !!  نمای یک : ساعت ها از آغاز حرکت گذشته و هوا کاملا روشن شده است ... نمائی از سایه ی عظیم نانگاپاربات و صدای کاظم فریدیان که از سایه ی قله و سردی هوا و مسیر طی شده از کمپ ۴ سخن می گوید ... با چرخش دوربین و در نمای عمومی می بینیم که تعدادی از اعضای تیم با فاصله ای قابل توجه عقب مانده اند و به آرامی در حال حرکتند ... با زوم به طرف آنان مشخص می شود که تعدادشان سه نفر است ( سامان آخرین نفر و کاملا نزدیک به دو نفر دیگر است ) و نفر جلو ، یعنی کسی که به سختی گام برمی دارد و با حرکت کند خود موجب عقب ماندگی نفرات پشتی و شکاف در تیم گردیده، لیلا اسفندیاری است نه سامان نعمتی !

.

نمای دو : صحنه هائی که در این قسمت دیده می شود از اهمیت تعیین کننده ای برخوردار است به گونه ای که هر دو روایت _ کاملا متناقض _ تا کنون ارائه داده شده توسط دماوندی ها از حادثه ی نانگاپاربات و مرگ سامان نعمتی را زیر سوال می برد . در گزارش رسمی منتشر شده در سایت تبلیغاتی دماوندی ها و هم چنین گزارش فریدیان در نشست انجمن کوه نوردان ، نقطه ی جدا شدن از سامان و تنها گذاشتن او _ به همان دلیلی که خودشان ادعا دارند یعنی کند بودن حرکتش _ در ارتفاع ٧٧٠٠ متری و ۴٠٠ متری زیر قله بوده است . در صحنه های نمای دوم فیلم : دو نفر در جلو به سختی و دشواری گام برمی دارند ... با کمی فاصله یک نفر دیگر پای چپش را تکیه گاه کرده و به استراحت مشغول است ... صدای فریدیان روی فیلم" ۴٠٠ متر زیر قله هستیم "...

.

.

.

.

.

.

.

و چرخش دوربین ... به طرف سامان که در فاصله دو _ سه قدمی فریدیان (فیلمبردار) است و با بدنی کاملا استوار و بدون هیچ خمیدگی و یا نشانی از خستگی _ و کاملا برخلاف نفرات جلوی تیم که از فرط خستگی بدنشان کاملا خمیده شده است _ گام برمی دارد

.

 .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

و صدای کاظم روی فیلم که از ویژگی های مسیر و نیش کرامپون و ... سخن می گوید. اینجا _ و همان گونه که کاظم فریدیان می گوید _  ارتفاع ٧٧٠٠ متری قله ی نانگاپاربات است اما هنوز هیچ نشانی از کند بودن سرعت حرکت ، عقب افتادگی از تیم و یا ضعف و خستگی در سامان نعمتی دیده نمی شود و هیچ صحبتی هم در این باره نیست و حتی _ و همان گونه که در فیلم به روشنی هویداست  _ در فاصله ی چند قدمی اعضای تیم و در وضعیتی به مراتب بهتر و مطمئن تر از آنان قرار دارد . 

براستی حقیقت حادثه ی نانگاپاربات و علت مرگ سامان نعمتی را در کجا باید جست و جو کرد ؟ و دلیل این همه تناقضات آشکار در روایت دماوندی ها به چه چیزی باید تعبیر شود ؟ چرا آنان از بیان حقیقت واهمه دارند؟

ادامه دارد ...

___________________________________________

 پی نوشت:

_  قسمت دوم این نوشتار به پرسش در باره ی صعود قله ی اصلی نانگاپاربات اختصاص دارد و طی چند روز آینده در وبلاگ قرار می گیرد .

_ آقای نعمتی می گفت قصد دارند سال آینده به نانگاپاربات بروند و  ضمن بررسی منطقه از نزدیک _ برای  روشن نمودن جنبه های مبهم حادثه ای که به مرگ فرزندشان منتهی شده است _ با فیلم برداری کامل از مسیر ، دروغ دماوندی ها در باره ی صعود قله ی اصلی را نیز افشا کنند .

_ نسخه ای از فیلم کوتاه نانگاپاربات دماوندی ها را فردا ( سه شنبه ) در اختیار عباس ثابتیان _ نویسنده ی وبلاگ آرامکوه و عضو هیئت مدیره فعلی انجمن کوه نوردان _ قرار می دهیم و از او خواهیم خواست تا در صورت امکان آن را برای قضاوت همگانی در اینترنت قرار دهد .