سامان نعمتی قربانی شهرت طلبی افراد و گروه ها

به نقل از وبلاگ کلاغ ها

روز گذشته _ سه شنبه ٧/٨/٨٧ _  اعضای تیم اعزامی به قله ی نانگاپاربات گزارش برنامه ی خود را در محل موسسه ورزشی نگین غرب ارائه دادند و خبرگزاری سازمان میراث فرهنگی در سایت اینترنتی خود به انعکاس خبر آن پرداخت . نکته قابل توجه در گزارش این خبرگزاری _ که توسط حسین سلطان زاده از اعضای باشگاه آرش (؟) تهیه شده  _ انتشار نسبتا کامل سخنان شهرام نعمتی _ برادر سامان _ در این جلسه است :

.

.

« ... انسان ها دوست دارند از زیبایی و شکوه کوه برای تامین نیازهای روحی و جسمی خود استفاده کنند و با ایستادن بر روی قله‌ها و شکوه و عظمت کوه شریک شوند. اما همین خواسته به خصوص در هنگام شهرت طلبی افراد و گروهها با قربانی‌دادن‌های غیرمنطقی همراه می‌شوند و برای رسیدن به آن بلندی هزینه‌های سنگینی پرداخت می‌شود... نعمتی گفت: درست است که آلمانی‌ها برای رسیدن به قله نانگا ده ها کشته دادند اما آنها درشرایط حداقل آگاهی نسبت به نانگا و درفضای مبارزه‌جویانه دچار حادثه شدند، حادثه‌ای که هیچ‌گاه نظام فرهنگی کوه نوردی را زیر سوال نبرد و شهرت طلبی حاکم بر گروه آلمانی‌ها به کل آلمان مرتبط بود و می‌خواستند ملتی سرآمد باشند. اما در حادثه نانگا شهرت طلبی فردی و گروهی باعث حادثه شد... هرحادثه بخشی از این مبارزه به حساب می‌آید بخشی که با تمام وجود باید از بروز آن جلوگیری کرد و با کمترین هزینه به کوه دست یافت و در صورت رخ دادن باید به خوبی بررسی و تحلیل شود و با توسعه شناخت و ارتقا سطح تصمیم‌ها و اقدامات در جلوگیری از بروز حادثه در آینده کار کرد... نعمتی در ادامه حوادث کوه نوردی را به دو رویکرد تقسیم کرد و افزود: رویکرد اول؛ در این رویکرد افراد سعی می‌کنند با مقصر تراشی، تناقض گویی و ایجاد ابهام، استفاده از تکنیک مرور زمان و مواردی از این دست، تمایل واقعی حادثه را ابتر کنند. گرهی ناگشوده به گره‌های دیگر اضافه کنند و در صورت اجبار به بررسی موضوع، سعی می‌کنند موضوعات در سطح بماند. از مهمترین دلایل این افراد برای این نوع برخورد با حوادث می‌توان به گریز از مسوولیت‌پذیری و پاسخ‌گویی باور به رسیدن به هدف به هرقیمت، مهم‌بودن هدف و نه کمیت و کیفیت هزینه‌ها، عدم درک ماهیت موضوع و موارد دیگر اشاره کرد... او گفت:‌ اما رویکرد دوم که می‌تواند تامین کننده کلیدی‌ترین نیاز کوه نوردی برای رشد و تکامل به حساب بیاید به ضرورت تحلیل هر حادثه باور عمیق دارد. هرچند که برخی از افراد بسیار مشتاق هستند که در زمان هرچه سریعتر پرونده این حادثه چه در افکار عمومی و چه در جمع کوه نوردان بسته شود و با بروز حادثه‌ای دیگر بذر فراموشی در این خصوص پاشیده شود. اما ویژگی‌ و شرایط این حادثه آن هم در فضای فرهنگی ایران که استخوان‌بندی‌اش بر ایثار و گذشت و همگرایی قرار دارد به گونه‌ای است که بعید است به فراموشی سپرده شود... به اعتقاد شهرام نعمتی، سامان نعمتی برای قروه و استان کردستان کوه نوردی بزرگ است که نقشی پیشرو در همه برنامه‌ها داشته است اما عظمت کار سامان تنها به خاطر اجرای برنامه‌های کوه نوردی وی در داخل ایران نیست . سامان نعمتی با ماندن در نانگا نقش و جایگاه پیشرو در اصلاح و بازنگری در کوه نوردی ایران یافته است... او افزود: همانگونه که برخی از رشته‌های ورزشی دیگر در یک مقطع زمانی بنا به ضرورت متحمل بازنگری و تغییرات اساسی می‌شود برای کوه نوردی ایران، امروز آن لحظه است. لحظه‌ای که سامان نعمتی و حادثه نانگا به ما نشان می‌دهد. این حادثه در زمینه‌های مختلف چالش بزرگی را ایجاد کرده است که متاسفانه برخی از کارشناسان به هر دلیل به آن توجه ندارند و تنها به اینکه ایستادن در قله نانگا افتخار بزرگی است می‌پردازند در حالی که بازتاب تنها ماندن یک کوهنورد ایرانی در ارتفاع 7800 متری آن هم با توجه به شرایط سامان و برنامه اجرا شده، در سطح افکار عمومی جهان و داخل ایران تخریب فرهنگی بزرگ است که تا سالها اذهان را به خود مشغول خواهد کرد...بی‌برنامگی و ضعف‌های سرپرستی و عدم پایبندی به اصول منطقی و ارائه اطلاعات صادقانه در جهت شکل‌گیری برداشتی نسبتا واحد از حادثه آن هم منطبق بر واقعیت از مسائل دیگر این حادثه است که کارشناسان و افراد مرتبط کمتر به آن پرداختند که این موضوع نشانگر تلاش این افراد برای مدیریت زمانی این حادثه به سمت فراموش شدن است؛ غافل از اینکه با این کار جامعه کوه نوردی متضرر اصلی خواهد بود...  نعمتی گفت: امروز برای همه کوه نوردان لحظه‌ای حساس و سرنوشت‌ساز است؛ همانگونه که در اجتماع نبرد میان فردگردایی و خودپرستی افراطی با همگرایی و همبستگی افت و خیز ادامه دارد. امروز با حادثه نانگا این نبرد در جامعه کوه نوردی وارد مرحله جدید شده است و سامان نعمتی با فدا شدن در این راه جهت مسیر خروج از گرداب قله‌پرستی و شهرت طلبی را که اوج خودپرستی است را به ما نشان می دهد... او ادامه داد: تا دیروز اگر کسی گرده قاجر را برای کوه انتخاب می‌کرد که تنها از کوه لذت ببرد و با ایستادن بر قله‌ها بر خود ببالد، بعد از حادثه نانگا هدف دیگری پیدا کرده است هدفی که سامان آن را با تمام وجود به همه ما می‌گوید. کوه نوردی در هر کوه چه بالای هشت هزار متر و چه در یک تپه‌ای در داخل ایران باید در جهت تقویت همبستگی و ایثار انسان‌ها نسبت به هم باشد. »

.

متن کامل گزارش در سایت : خبرگزاری میراث فرهنگی